Georgian military Highway, Kazbek en Gergetikerk

Vandaag rijden we vanaf ons guesthouse in Pasanauri over de georgische military highway, over de kruispas van meer dan 2000 meter hoogte naar Kazbeg, oftewel Stepandsminda. Een dorpje in het Noorden van Georgie aan de grens met Rusland. Hier zijn de bergen van de Kaukasus 5000 m hoog, de Kazbek is 5047 m hoog en is te zien vanaf het dorp. Voor deze machtige bergen troont het Gergetikerkje op 2170 meter hoogte. Het bekendste fotomotief van Georgie wat stamt uit de dertiende eeuw. Dit willen we graag zien. Hopelijk wordt het weer beter, de weg gaat steeds hoger, via haarspeldbochten, maar het is nog erg bewolkt. Af en toe zien we in de verte wel een besneeuwde top ertussen uitsteken, wat ons euforisch maakt.

Onze eerste stop is het russiche-georgische vriendschapsmonument. De wolken trekken een beetje weg en we hebben een prachtig uitzicht. Het is wel koud, Carolyn trekt voor het eerst toch maar haar dikke winterjas aan, het is ook hoog. Er zijn best wel wat toeristen, voornamelijk russen. Ze willen ons een paragliding tour verkopen, maar we slaan dankend af... Een stalletje met schaapsvlees, de barbecue staat al aan, en nog een vers, levend schaap loopt er naast. We hebben geen honger, we hadden nog de resten van ons avondeten. Carolyn ziet aardbeien en wil ze perse, nou ja, er zijn ongezondere dingen. We stoppen nog even bij het paaltje waar het hoogste punt van de pas staat aangegeven, hier is ook een duitse begraafplaats uit de 2e wereldoorlog, maar we besluiten op de terugweg daar een bezoekje aan te brengen.

Het weer aan de andere kant van de pas is prachtig, een blauwe lucht! We staan nog even in de file in een tunnel, veel vrachtwagens op weg naar Rusland, die soms maar net langs elkaar kunnenn en daardoor gaat het even ietsje langzamer.

Maar we komen al om 12.30 aan in Kazbegi, hier hebben we 2 nachtjes geboekt in guesthouse Sunrise. Gelukkig mogen we er al in. een heel nette kamer met een brandschone badkamer, een groot balkon, een gemeenschappelijk keuken. Hier houden we het uit! Tamari, de gastvrouw die hier zelf woont met man en dochter is heel aardig. We eten middag bij de buren in bebebar. Weer een familierestaurant, de kinderen maken huiswerk en oma kookt! Alles vers en lekker.

Gesterkt gaan we met de auto..naar de Gergetikerk...jawel, we besluiten toch maar niet te lopen, voor Carolyn toch wat metertjes naar boven en er schijnt een verharde weg te zijn naar de Gergeti kerk. En het weer is prachtig, we weten niet wat morgen is, dan hebben we dit maar alvast! Janita krijgt het spaans benauwd op het weggetje naar boven, maar het uitzicht is prachtig!! Best wel toeristen natuurlijk, maar het kost niet eens entree, echt ongelooflijk, tot nu toe hebben we nog niks hoeven te betalen aan bezienswaardigheden. Carolyn en Christoph bouwen een stenen toren op de berg, we maken veel fotos, en bekijken natuurlijk het kerkje van binnen, maar het meest bijzondere is toch wel de achtergrond van die bergen! En dan gaat om 16 uur toch al wel de zon onder achter de hoge bergen en gaan we naar het dorpje terug.

Vanavond hebben we voor de eerste keer iets gegeten, bij 'cozy corner' wat we echt niet lekker vonden. Phkali, soort spinazieknödel, maar dan leek het wel extract. Daarbij hadden we lamsvlees besteld, maar er zat zoveel vet aan en botten, nee, niet zo onze smaak, maar dat is subjectief, het zal vast wel goed gekookt zijn. Het brood en de wijn was erg lekker.. Ook hier weer alleen een paar Russen.

We lopen door het donker naar ons guesthouse terug, wat een heldere sterrenhemel, prachtig!!!